Οσα δεν πρέπει να… ακούσει το παιδί σας

Πόσες φορές δεν έχετε καταφύγει να πείτε κάποια πράγματα στο παιδί προκειμένου να το τιθασεύσετε ή να το κινητοποιήσετε; Σκεφτείτε το δύο φορές πριν μιλήσετε και αποφύγετε λεκτικά... ατοπήματα!

Το μεγαλύτερο «εργαλείο» των γονιών είναι η γλώσσα. Με το λόγο σας προσπαθείτε να κινητοποιήσετε το μικρό σας, να το ηρεμήσετε και να το εκπαιδεύσετε. Πολλές φορές, όμως, σε αυτή σας την προσπάθεια ίσως χρησιμοποιείτε φράσεις και λέξεις που φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα. Ενα λεκτικό ατόπημα είναι αρκετό για να πληγώσετε ή να στενοχωρήσετε το μικρό σας, να του δημιουργήσετε φόβους αλλά και ανασφάλειες.

«Μην κλαις, γιατί θα...»

Πόσες φορές δεν του έχετε πει αυτή τη φράση όταν κλαίει για να το συνετίσετε; Ναι μεν τα παιδιά κλαίνε για να τραβήξουν την προσοχή, αλλά όχι άσκοπα. Για να φτάσει μέχρι αυτό το σημείο σημαίνει πως έχει κάποια ανεκπλήρωτη ανάγκη και μέσω του κλάματος προσπαθεί να σας το εκφράσει, είτε πρόκειται για φαγητό είτε για κάτι άλλο. Τέτοιου είδους φράσεις ακούγονται στο παιδί απειλητικές. Ετσι, όχι μόνο δεν θα καταφέρετε τίποτα αλλά θα το στιγματίσετε, αφού την επόμενη φορά που θα εκφράσει τα συναισθήματά του θα νιώσει ενοχές.

Πείτε το σωστά: Αντί να ξεκινήσετε να του φωνάζετε, καθίστε κοντά του και ρωτήστε το με ήρεμο ύφος: «Γιατί κλαις;». Δώστε του την ευκαιρία ν σας εξηγήσει τι το απασχολεί. Αλλωστε, το πρόβλημα δεν είναι το κλάμα αλλά οι λόγοι που το οδηγούν εκεί.

«Φάε για να ψηλώσεις»

Είναι η φράση που έχει χρησιμοποιήσει κάθε μητέρα κάποια στιγμή. Προσπαθείτε να πείσετε έτσι το παιδί να φάει για το καλό του, αλλά δεν είναι ό,τι πιο σωστό. Για να μη συνεχίζει το φαγητό σημαίνει ότι έχει χορτάσει, άρα ο οργανισμός του έχει καλύψει όλες τις απαραίτητες ανάγκες του. Το μόνο που καταφέρνετε έτσι είναι να το αναγκάσετε να φάει, όχι γιατί το απολαμβάνει αλλά επειδή χρησιμοποιείτε προστακτικό τόνο. Ετσι το κάνετε να νιώθει ενοχές ότι κάτι δεν κάνει σωστά, ενώ ασυναίσθητα του δημιουργείτε την εντύπωση ότι το φαγητό είναι πρώτη προτεραιότητα στη ζωή του, κάτι που ίσως λειτουργήσει και αντίθετα.

Πείτε το σωστά: Την επόμενη φορά που θα τελειώσει γρήγορα το φαγητό του, πείτε του: «Χόρτασες; Μου φάνηκε ότι έφαγες πολύ λίγο». Ετσι θα καταλάβει ότι δεν έφαγε επαρκή ποσότητα και πιθανότατα θα συνεχίσει το φαγητό. Αν εκμεταλλεύεται τη δεκτικότητά σας, εξηγήστε του γιατί το φαγητό είναι τόσο απαραίτητο για την ανάπτυξη και τι του προσφέρει.

«Οποιος πεθαίνει πάει στον ουρανό»

Σίγουρα το πιο δύσκολο πράγμα για ένα παιδί είναι να κατανοήσει το θάνατο. Το ίδιο σε δύσκολη θέση έρχεστε κι εσείς όταν πρέπει να ερμηνεύσετε τι ακριβώς έχει συμβεί. Καλό θα είναι να μη χρησιμοποιήσετε δικαιολογίες όμως, γιατί αργότερα, όταν διαπιστώσει πραγματικά τι συμβαίνει, θα πληγωθεί σίγουρα. Οσο πιο μικρό είναι σε ηλικία τόσο ευκολότερα μπορεί να αποδεχτεί το θάνατο χωρίς να πληγωθεί. Τέτοιους είδους φράσεις του προκαλούν σύγχυση, αφού το παιδί φαντάζεται ότι πρόκειται για ένα «ταξίδι» και ότι ίσως ανταμώσει κάποια στιγμή τον εκλιπόντα. Οταν διαπιστώσει ότι αυτό δεν θα συμβεί θα τραυματιστεί ψυχολογικά.

Πείτε το σωστά: Επιλέξτε την οδό της αλήθειας, αλλά πάντα προσαρμοσμένη στα δεδομένα του παιδιού. Μη χρησιμοποιήσετε ένα σωρό δικαιολογίες και πείτε του: «Ο/Η... έφυγε από τη ζωή, αλλά θα είναι πάντα κοντά μας μέσα από τις αναμνήσεις». Ετσι θα κατανοήσει καλύτερα τι συμβαίνει και θα το αποδεχτεί πιο εύκολα.